பொய்களைப் பழிக்காதீர்

பொய்களைப் பழிக்காதீர்
அவை அழகானவை
கலைனயம் மிக்கவை

உண்மயைப் போல
இயந்திரத்தனமாய்
ஒருபோதுமவை இருப்பதில்லை

உண்மைகள்
ஒரு நாளும் ஒத்திகைகள்
பார்த்துக் கொள்வதில்லை

உண்மைகள் விறைப்பானவை
பொய்கள் காற்றின் திசையில்
லாவகமாய் வளையும் நாணல்கள்

உண்மை எதுவென
நாமுணர ஏதுவாகிறது
பொய்களால்தான்

பொய்களைப் பழிக்காதீர்
அவை அழகானவை
முன்தயாரிப்புள்ளவை.

இக்கவிதையை வெளியிட்ட இளமை விகடனுக்கு மனமார்ந்த நன்றிகள்.
http://youthful.vikatan.com/youth/NYouth/varunanpoem300810.asp

எப்படியேனும்...

ஐயங்களாய்
ஆற்றாமையாய்
கருணையாய்
கோபமாய்
மறுதலிப்பாய்
உன் வார்த்தைகள்

வார்த்தைகளால் வார்க்கவியலா
உணர்வுகளின் வெளிப்பாடாய்
ஆழ்மனதின் கேவலாய்
கெஞ்சலாய்
குழப்பமாய்
யாசிப்பாய்
உன் பார்வைகள்

ஒவ்வொரு சந்திப்புகளிலும்
எப்படியேனும் என் மீது
படிந்துவிடுகின்றாய்
வார்த்தைகளாகவோ
பார்வைளாகவோ

வெறும் சாட்சியாய் நான்.

உள்ளும் புறமும்

என் கர்வக் கேணியில்
குளித்தெழும் நானென்னும் ஆணவம்
பீடம் ஏறியமர்ந்து
அடிபணிய நிர்பந்திக்கும்
உன் பெண்மையை.

பதியின் வாக்குக்குப்
பணிந்து நடவென்றே சொல்லும்
நீ கேட்ட கற்பிதங்கள்.
ஆயினும் உன் சுயமுன்னை
சிந்திக்கவே சொல்லும்.

எல்லாம் முடிந்த பின்னே

யாருமே தனக்கில்லையென
வீதி வழி நடப்பவனுக்கு
அவனுக்குத் தெரியாமலேயே
துணையாய் வரும்
தெருக்கள் வழிநெடுகிலும்.
ஊரடங்கும் சாமத்தில்
அண்ட இடம் கிடைத்ததும் உடன்வந்த
தெருக்களை உதறிவிட்டு உட்செல்லும்
அவனது புறக்கணிப்பால் செய்வதறியாது
திகைத்து நிற்கும் தெருவினைப்
பார்த்து ஆதரவாய் கண்சிமிட்டுகின்றன
தெருவிளக்குகள் யாரில்லையெனினும்
துணையாய் தாமிருப்பதாய் சொல்வதுபோல்.

கவலைக் குழந்தைகள்

நம் பந்தத்தின் விளைவாய்
இமை மூடா இரவுகளோடு
வாசம் செய்கிறேன் நான்

உன்னைப் பற்றிய
குழப்பங்களால் அலைகிறது மனம்
ஓய இடம் தேடி

வேண்டாமென்றே சொன்னாலும்
உன்னைப் பற்றிய
கவலைக் குழந்தைகள் என்
மனக்களிறின் மீதேறியமர்ந்து
சவாரி செய்யவே விரும்புகின்றன!

பழையன கழிதல்

வர்ணிக்க முடியாததொரு வலி
தைத்திடவியலா மன கிழிசல்கள்
அவ்வப்போது பூத்திட்ட சிறு புன்னகைகள்
பாவங்கள் செய்யவிருந்த தருணங்கள்
பெறத் தகுதியில்லாத போதும்
கிடைத்திட்ட சில பாராட்டுக்களும்
பல குற்றச்சாட்டுகளும்
வெப்பமாய் பணியினூடே வெளிவரும்
அயற்ச்சிப் பெருமூச்சுகள்
மேற்சொன்னதும்
இன்னும் சொல்லாத பிறவும்
கடந்து வந்து இன்றைய நாளின்
முகப்பில் நின்றபடி
கிழித்து எறிகிறேன் அன்றைய தேதியை
என் கரங்களால் – அந்த நாளின்
அனைத்து சாராம்சங்களுடன்.

துளிர்க்கும் முடிவுகள்

கவிதையொன்று
முடிந்த இடத்தினின்று
மீண்டும் எழுதப்படுகிறது

முடிந்ததாய் எண்ணிய
பொழுதில் வழிய ஆரம்பிக்கிறது
மனதை உருக்கிய இசையொன்று

பொய்த்ததாய் நினைத்திருந்த
ஆகாயத்தினின்று மண் சேர்கிறது
ஒரு சிறு தூறல்

போனதாய் நினைத்திருந்த
காதலி மீண்டும்
பேச துவங்கியிருக்கிறாள்.

போகட்டும் விடு

பகலுக்கு ஒளியூட்டும்
ஆதவன் அணைகையில்
இரவுக்கு தெம்பூட்டும்
பால் நிலா
தகிக்கும் வெயிலுக்கு
மாற்றாய் நிழலும் கிட்டும்
ரணங்கள் தரும் வையமே
மருந்தும் தரும்
கவலை கொள்ளாய் மனமே!
சன்னல்கள் அடைபட்டால்
போகட்டும்
கதவுகள் திறக்கும்.

இடப்பெயர்ச்சி

பிரிதொரு நாளில் நிகழ்ந்த
துயரத்தை துவட்டி எறிகிறேன்.
நெகிழ்ந்து போனதொரு நெருங்கிய
பந்தத்தினை சலனமின்றி பார்த்தபடி
சற்றுமுன் அடைந்த ஒரு நன்மையின்
நிழலில் ஓய்வெடுக்கிறேன்.
கடவுள்கள் வசிக்கும்
கருவறை தரிசனங்கள் அவ்வப்போது
ரணங்களை வீட்டு
வரவேற்பறையில் அலங்காரமாய்
வைத்தபடி மீளாத் துயரினின்றும்
மீண்டு செல்கிறேன்
கதவுகள் சன்னல்கள் எல்லாம்
மூடிக்கொண்டாலும்
சாவித் துவாரங்கள் வழியாகவாவது
இடம் பெயர்ந்து சென்ற வண்ணமிருக்கிறேன்.

நான் நகரும் நகரம்

அதிகாலை துயில் எழுந்து
அவசரக் குளியல்
அரைகுறை உணவு
ஆலாய் பறந்து அலுவலகம்
செல்லும் தடத்தில் போக்குவரத்து
நெரிசல் வாங்கும் பாதி சீவனை
மேலதிகாரியின் வசவுகள்
வாங்கும் மீதி சீவனை
அரட்டையுடன் உட்செல்லும்
மதிய உணவு
ஐந்தடிக்கக் காத்திருந்து
மீண்டும் கட்டப்படும்
கால்களில் சக்கரம்
யதார்த்தங்களைத் தொலைத்துக் கொண்டிருக்கும்
நகரத்துக்குள் தகுதிக்கு மீறிய அவாக்களுடன்
தொலைத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்
என்னையும் என் பரிசுத்தத்தையும்.

விட்டம் பார்த்தல்

என் அறையின் கூரை
நினைவுகள் சேமிக்கும்
வெளிப்படையான ரகசிய இடம்

எண்ணற்ற முறை பார்த்துக் கொள்வேன்
விட்டத்தை
வேலைப் பளுவினிடையேயும்

உடனிருப்போர் நான் யோசிப்பதாய்
எண்ணிக் கொள்வர்
நானோ விட்டத்து ரகசியங்களை
அசைபோட்டபடி

நான் என் விட்டம் பார்க்கிறேன்
நினைவுகள் தேக்கிய என் அறையின்
விட்டம் என்னைப் பார்க்கின்றது.

கால்களின் மொழி

உன் கால்விரல் தூரிகையால்
என்னதான் ஓவியம்
தீட்டுகிறாய் என் கால்களில்?
வரைவது எதுவெனத் தெரியாத
போதிலும் என்னையே நானுனக்கு
வண்ணமாய் உருக்கித் தருகிறேன்

என் செவிகளுக்கு மட்டுமே
கேட்கிறது எப்பொதாவது
இடறிடும் கொலுசுகளினின்று
எழும் மெல்லிசை

ஒரு வகையில் இது கூட
போர்க்களம் தான்
அங்கே வாள்கள்
இங்கெ நம் கால்கள்

ஒருவர் பின் ஒருவர்
மௌனமாய் நாம்
அமர்ந்திருப்பினும்
கால்கள் மட்டும் பேசிக்கொண்டே...

அவ்வப்போது நீ ஓய்கையில்
பொறுமையாய்
காத்திருக்கும் என் பாதங்கள்
வார்த்தைகளற்ற மொழியாலான நம்
பிரிதொரு சந்திப்பிற்காய்.

உன்னோடிருத்தல்

நீ பருகும் நீராய் மாறி
உனக்குள் புகுவேன்
வியர்வைத் துளியாய்
உன் மீது வழிவேன்

அமரும் இருக்கையாகி
உன்னை உள்வாங்கி அணைப்பேன்

யாக்கை யுடைத்து
வளியாய் மாறி
உன்னுள் புகுவேன்

தென்றலாய் மாறி உன்
குழல் கலைத்து அதனுள்
கரைவேன்

உன்னோடிருத்தல்
மட்டுமே முக்கியம்
எதுவாய் என்பதல்ல.

கண்ணாடி வேர்கள்

ஓங்கி வளர்ந்த நெல்மணிகள்
சிரம் தாழ்த்திப்
பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்றன
வேர்க் கண்ணாடிகளில்
பிரதிபலிக்கும்
உழவுக் கிழவர்களின்
முரட்டு உழைப்பை

நிலங்கள் மாறினாலும்
உழைத்துக் கொண்டுதானிருக்கின்றனர்
இடைவிடாது
மண் புழுக்களுடன்
சேர்ந்து சில மனிதர்களும்
இங்கெ...

விழி விற்று வாங்கிய வானவில்

வெளிநாட்டு வேலை
கைகொள்ளா ஊதியம்
தெரியாத ஆட்கள்தான்
அன்புக்கு ஏக்கம்தான்
பரவாயில்லை...

தேற்றுவதற்கு
டாலர் கடவுள்
இருக்கிறான்!

அபரிவிதமாய் கிடைத்தது
வகை வகையாய்
உணவும்
விதவிதமாய்
உடையும்

கொண்டு வந்து கொட்டியது
சகலத்தையும்
டாலர் குப்பை

எப்போதாவது
நினைவிற்கு வரும்
அன்னை ஆசையோடு
பிசைந்து கொடுக்கும்
சாம்பார் சாதம்...

கண்கள் குளமாகும்

அவ்வப்போது தோன்றும்
அவசரப்பட்டு ஆசையில்
விழிகளை விற்று
வானவில் வாங்கிவிட்டேனோ?

வாழ்க்கைச் சக்கரம்

பம்பரம் விட்ட பால்ய நாட்கள்
திமிறித் திரிந்த இளமை முறுக்கு
யதார்த்தம் உறைத்த நடுத்தர வயது
சோர்ந்து சாய்ந்திருப்பினும்
அனுபவங்கள் புடமிட்ட முதுமை
சுழலும் வாழ்க்கைச் சக்கரத்தில்
வந்த பகுதி மீண்டு(ம்) வராமலேயே
எல்லாம் முடிந்து விடுகிறது
இமை மூடித் திறப்பதற்குள்.

அதிசய மெழுகு

ஊன் மெழுகின்
மனத்திரியில்
காமச் சுடரை
ஏற்றுவது யார்?

விடைதெரியா குழப்பத்தில்
சூன்யமான இரவுகள்

அதிதீவிர யோசிப்பிலும்
அண்டாதது ஒரு
நடுநிசியில் ஞானோதயமாய்


தனக்குத் தானே சுடரெற்றி
ஊழித்தீயில் உருகும்
அதிசிய மெழுகு நான்.

இரவு பயணம்

வெட்ட வெட்ட
வளரும் கறுப்பு
ராட்சஸர்களாய்
முடிவற்றவை போல
நீளும் நெடுஞ்சாலைகள்

சாலையெங்கும்
சீரான இடைவெளிகளில்
ரத்தக் கண்களுடன்
கண் சிமிட்டிடும்
பிரதிபலிப்பான்கள்

விரித்த கூந்தற் கிளைகளுடன்
இரு புறத்திலும்
வேலி கட்டும்
பெயர் தெரியா
பேய் மரங்கள்

எங்கே பிறந்ததென
விளங்காது
காற்றில் கரையும்
சில் வண்டுகளின்
ரீங்காரம்

எமனின் தூதுவர்களாய்
அசுரத்தனமாய்
எதிர் வரும்
கனரக வாகனங்கள்

நடுநிசிப் பயணம்
நன்றே
சாளரத்தின் வழியே
பார்வையை கசிய விடாதவரை.