பிரத்தியேக சிப்பிகள்

நம்முடைய இதயங்கள் விளக்குகள்
அன்பென்னும் தீ எரிகின்றதவற்றில்
எரியுமச் சோதி நம்மிதயங்களை
ஓர் இதயமாய், ஓர் ஆன்மாவாய் மாற்றுகிறது.
பொங்கும் நேசத்தை எப்படி
பரிமாறிக் கொள்வதெனப் புரியாது
எதையாவது பேசியபடியே நாம்.

விடைபெறும் தருணம் வரும்
ஒவ்வொரு நாளும் என்னுதட்டில்
இருக்கும் புன்னகையை உன்னிதழில்
ஒட்டி வர முனைகிறேன்.
நீயோ ஒற்றை பார்வையில்
உன் கண்களில் தேக்கிய
பிரிவின் கணத்தை என் விழிகளுக்குள்
இடம்பெயரச் செய்து விடுகிறாய்!

உனக்காய் நான் தயாரிக்கும்
வார்த்தைகள் அன்பின் கரையில்
தன் தோழிக்காய் சிறுவனொருவன்
சேகரிக்கும் சிப்பிகளைப் போன்றவை.
பிரத்தியேகமானவை...
அவற்றின் ஆழம்
நமக்கு மட்டுமே புரியும்.